PZL SW-4

    Na lotnisku w Świdniku 15.10.2004 r. zaprezentowano publicznie pierwszy seryjny egzemplarz śmigłowca SW-4. Śmigłowiec ten jest przeznaczony dla Sił Powietrznych – docelowo mógłby zastąpić wysłużone i nieekonomiczne Mi-2, doskonale sprawdzając się w zadaniach łącznikowych i szkoleniu kadr lotniczych. O tym, czy tak się stanie, zadecyduje sprawdzian kwalifikacyjny, który przeprowadzi armia razem z producentem w I połowie 2005 roku.

    Projektowanie nowego, lekkiego, jednosilnikowego śmigłowca rozpoczęto w roku 1985. W 1987 r. powstał wstępny projekt, a następnie została zbudowana makieta nowej konstrukcji. Do napędu śmigłowca miał służyć sprawdzony w Mi-2 silnik GTD-350 (moc 298 kW/400 KM).

    Na początku lat 90. zespół pod kierownictwem Krzysztofa Bzówki gruntownie przekonstruował projekt. Zastosowano silnik Allison (obecnie Rolls Royce) 250-C20R (moc 336 kW/ 457 KM), wykorzystywany min. jako napęd Bella 206, PZL Kani i Schweizera 330.

    Jako przyszły napęd SW-4 brane są również pod uwagę inne silniki, na przykład P&WC PW200. W latach 1998-99 program SW-4 został praktycznie zawieszony ze względu na kłopoty finansowe wytwórni. Prace wznowiono w sierpniu 2000 r. i w listopadzie 2002 r. uzyskano świadectwo typu polskiego nadzoru lotniczego. Śmigłowiec został certyfikowany według przepisów JAR-27 i JAR-36E.

    W sumie zbudowane zostały cztery prototypy – dwa do prób naziemnych i dwa do prób w locie. Pierwszy latający prototyp SW-4 (trzeci, nr fabr. 600103, pomalowany na czerwono – znaki SP-PSW) wzniósł się w powietrze 26 października 1996 r. (załoga: pilot Zbigniew Dąbski, Artur Wasilak i Aleksander Czerwinski). Oficjalny oblot miał miejsce trzy dni później w obecności załogi fabryki i zaproszonych gości.

    Kilka miesięcy później śmigłowiec został zaprezentowany w salonie lotniczym w Paryżu. Brał udział również w targach ILA 2002 w Berlinie (był tam prezentowany w locie przez Waldemara Jaworskiego). Czwarty prototyp (nr 600104, koloru żółtego – SP-PSZ) oblatano 19 października 1998. Miał min. inną konfigurację podwozia. Ten egzemplarz został zaprezentowany na Le Bourget 2001, MSPO w Kielcach oraz piknikach lotniczych w Góraszce.

    Charakterystyka techniczna:

     

    Śmigłowiec w klasycznym układzie wirnika nośnego posiada przegubowy trzyłopatowy wirnik nośny z łopatami z kompozytu epoksydowo-szklanego i dwułopatowe śmigło ogonowe. Przeznaczony jest do przewozu 5 osób (pilot + 4 pasażerów) na dwóch przednich i trzech tylnych fotelach. Po obu stronach kadłuba znajdują się otwierane na zawiasach drzwi przednie i odsuwane drzwi tylne, bez słupka między drzwiami, co ułatwia załadunek. Wersja pasażerska posiada bagażnik na 150 kg ładunku o pojemności 0,85 m3. Podwozie płozowe.

     

    Osiągi

    • prędkość maksymalna: 260 km/h
    • zasięg: 790 km
    • pułap: 5,200 m
    • prędkość wznoszenia: 10,3 m/s

    http://www.pzl.swidnik.pl/PL2000/04_SW4/2116_p_sw4opis.htm